ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ မိတ္ေဆြ "ေယရႈ"

ကၽြႏု္ပ္တုိ၏ မိတ္ေဆြ “ေယရႈ”

အေျချပဳက်မ္းခ်က္။ ။ကုိယ့္အေဆြတုိ႔အဖုိ႔အလုိ႔ငွာ ကုိယ့္အသက္ကုိစြန္႔ျခင္း ေမတာၱထက္သာ၍ ျမတ္ေသာ ေမတာၱသည္ အဘယ္သူမွ်၌ မရွိ။ သင္တုိ႔သည္ င့ါပညတ္ရွိသမွ်တုိ႔ကို က်င့္ေဆာင္လွ်င္ ငါ၏ အေဆြျဖစ္ၾက၏။ ယခုမွစ၍ ငါသည္ သင္တုိ႔ကုိ ကၽြန္ဟူ၍မေခၚ။ ကၽြန္မူကား ကုိယ့္သခင္ျပဳေသာ အမႈကုိ မသိ။ သင္တုိ႔ကုိအေဆြဟု ငါေခၚ၏။ (ရွင္ေယာဟန္ ခရစ္၀င္၊ 15:13-14 )

ဖတ္ရန္က်မ္းခ်က္။ ။ သုတၱံက်မ္္း၊ 18:24

နိဒါန္း

ေလာကတြင္ အသက္ရွင္ေနစဥ္အခါမွာ မိတ္ေဆြေကာင္းေကာင္းရွိဖုိ႔ လုိအပ္လွပါသည္။ လူမည္သည္ကား သီးျခားေနထုိင္ႏုိ္င္ျခင္း မရွိရကား ၊ အေပါင္းအေဖာ္သည္ အမွန္တကယ္ လုိအပ္ပါသည္။ အေဖာ္ေကာင္းသျဖင့္ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္သူမ်ား၊ အေဖာ္ေကာင္းသျဖင့္ ခရီးေပါက္သူမ်ား ၊ အေဖာ္ ေကာင္းသျဖင့္ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀သူမ်ားကုိ ေတြ႕ဖူးၾကပါလိမ့္မည္။ ထုိနည္းတူ မေကာင္းေသာ အေပါင္းအေဖာ္ေၾကာင့္ ဒုကၡပင္လယ္ေ၀ကာ မ်ားစြာေသာ ဆင္းရဲဒုကၡႏွင့္ ေတြ႕ႀကဳံၾကရသည္႕ သာဓကမ်ားသည္ လူ႕ဘ၀မွာ မေရမတြက္ႏုိင္ေသာ ဗဟုသုတမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ အခ်ိဳ႕မ်ားက်ေတာ့ ေဟ့…တုိ႔ကေတာ့ အေဖာ္ေကာင္းရင္ ငရဲေတာင္လုိက္တယ္ကြ…ဟု အေဖာ္အားကုိးစကားျဖင့္ ၀င့္ၾကြားတတ္ပါေသးသည္။

ဘ၀၏ အေဖာ္မြန္၊ တုိးတုိးေဖာ္၊ ၾကင္နာေဖာ္၊ ခရီးေဖာ္၊ စသည္ျဖင့္ အေဖာ္အေပါင္း အမ်ားအျပားရွိပါသည္။ သုတၱံဆရာကမူ…အေပါင္းအေဖာ္မ်ားေသာသူသည္ အက်ိဳးနည္းရွိတတ္၏ မိတ္ေဆြမူကား ညီအကုိစြဲကပ္သည္ထက္ သာ၍ စြဲကပ္တတ္၏…ဟု ဆုိခဲ့ပါသည္။ အေပါင္းအေဖာ္၏ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္မႈ၏ အဆုံးသတ္တြင္ မိတ္ေဆြ ရွိပါသည္။ မိတ္ေဆြဟူသည္ကား လူတစ္ေယာက္အတြက္ အနီးကပ္ဆုံး အေထာက္အမပင္ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ပါလား။

ထုိအေထာက္အမကုိ အဘယ္အခ်ိန္မွာ အလြန္တရာ ကၽြန္ုပ္တုိ႕ လုိအပ္ပါသနည္း။

1 > ဒုကၡေရာက္သည္႕အခါ မိ္တ္ေဆြရွိရန္လုိအပ္ပါသည္။

ဘ၀ဟူသည္ နားလည္ရန္ ခက္ခဲသည္႕ ပေဟဠိတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ ေမြးဖြားျခင္းမွ ေသဆုံးျခင္း၏ ၾကားကာလ ခရီးသည္ တကယ္ေတာ့မနီးလွပါ။ သည္ခရီးလမ္းမွာ လူတုိင္းသည္ သုခႏွင့္ ဒုကၡကုိ တစ္လွည္႕စီ ရင္ဆုိင္ ရစၿမဲျဖစ္ပါသည္။ သုခကုိ ႀကံဳလွ်င္ စံလုိက္၊ ဒုကၡကုိ ဆုံလွ်င္ ခံလုိက္ႏွင့္ ဘ၀ကုိရင္ဆုိင္ၾကရာ၌ ဒုကၡ၏ အလွည္႕တြင္ က်မ်က္ရည္ကုိ သုတ္ေပးဖုိ႔၊ ေသာကကုိ ႏွစ္သိမ့္စကားႏွင့္ ၿငိမ္းသတ္ေပးဖုိ႔၊ လဲေနျခင္းကုိ ဆြဲထူေပးဖုိ႔ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ အမွန္တကယ္ လုိအပ္ပါသည္။

‘ဒုကၡ’ ကုိ ရင္ဆုိင္ရာ၌ တစ္ေယာက္တည္းရင္ဆုိင္ ရင္ဆုိင္ရသည္ထက္ အေဖာ္ရွိရင္ေတာ့ သက္သာမႈရသည္ဟု ခံစားရပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ အနည္းငယ္က လုပ္ငန္းမ်ား ပ်က္စီးကာ အေတာ္ကေလး ဒုကၡႏွင့္ ေတြ႕ႀကဳံရပါသည္။ မိတ္ေဆြမ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ၾကည့္ကာ စိတ္မေကာင္းၾက။ သနားလုိက္တာဟု ညည္းညူကာ သက္ျပင္းခ်ၾကသည္။ သုိ႕ေသာ္လည္း ကူညီကာ ‘ဒုကၡ’ မွ ၀ုိင္း၀န္းဆြဲမဖုိ႔အထိေတာ့ သူတုိ႔မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ၾကပါ။ ထုိအခ်ိန္၌ ‘မိတ္ေဆြ’ ဆုိေသာ စကားကုိ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္သြားရပါသည္။

လူသည္ ဒုကၡဆင္းရဲကုိ ရင္ဆုိင္ရေသာအခါ ‘မိတ္ေဆြ’ ကုိအလြန္ပင္ ခုံမင္တမ္းတပါသည္။ ဒုကၡေရာက္သည့္အခါ သင့္အနား မိ္တ္ေကာင္းေဆြေကာင္းရွိရန္ (အလြန္) လုိအပ္ပါသည္။

2 > သုခခ်မ္းသာ ေအာင္ျမင္ေသာအခါ မိတ္ေဆြရွိရန္ လုိအပ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရုံးမွာ ဆယ္တန္းေျဖထားသည့္ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ ရွိပါသည္။ ဆယ္တန္း စာေမးပြဲ ေအာင္စရင္း ထြက္ေသာေန႔က ေအာင္စရင္းသြားၾကည့္ျပီးေနာက္ အိမ္သုိ႔ ျပန္လာကာ ခ်က္ခ်င္း အခန္းထဲ ၀င္ေျပးပါသည္။ အိမ္သူ အိမ္သားမ်ားက ဒီကေလးမ စာေမးပြဲက်ျပီဟု ထင္မိပါသည္။ သူမက တံခါးကုိပိ္တ္ကာ ႀကိတ္ငုိေနသည္ပဲ။ အိမ္သားမ်ားက မရမက ေခ်ာ့ေမာ့ျပီး တံခါးကုိဖြင့္ေစပါသည္။ တံခါးဖြင့္ျပီးမွ စာေမးပြဲက်တာကုိ ၀မ္းမနည္းပါနဲ႔။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ဆက္ျပီး ေျဖႏုိင္ပါတယ္ဟု ႏွစ္သိမ့္ေသာအခါ သူမက ကၽြန္မ စာေမးပြဲေအာင္တယ္။ ဂုဏ္ထူး ေလးခုပါတယ္ဟု ေျပာပါသည္။ အားလုံးက အံ့အားသင့္ေနဆဲမွာ

သူမက….

ကၽြန္မရဲ႕ဖခင္က ကၽြန္မကုိ ဆယ္တန္း အလြန္ ေအာင္ေစခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္မကုိ ဂုဏ္ထူးေတြနဲ႔ ေအာင္ျပီး ဆရာ၀န္ သိပ္ျဖစ္ေစျခင္တာ။ ကၽြန္မ စာေမးပြဲ ေျဖခါနီးမွာ ေဖေဖဆုံးသြားတယ္။ အခု ကၽြန္မ စာေမးပြဲေအာင္ျပီ။ ေဖေဖ့ကုိ ရွိေစခ်င္လုိက္တာ။ ေဖေဖမရွိလုိ႔ ကၽြန္မစာေမးပြဲေအာင္တာ၊ ဂုဏ္ထူးရတာ၊ အဲဒါေတြ ဘာမွ အဓိပၸာယ္ မရွိေတာ့သလုိပဲ ခံစားရတယ္ဟု ေျပာပါသည္။

သူမကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ နားလည္ႏုိင္ပါသည္။ ေလာကမွာ သုခခ်မ္းသာကုိ ရသည္ျဖစ္ေစ၊ ေအာင္ျမင္ျခင္းကုိ ရင္ခြင္မွာ ပုိက္ထားသည္ျဖစ္ေစ၊ အတူတကြ ေပ်ာ္ရႊင္ဖုိ႔၊ မွ်ေ၀ခံစားဖုိ႔ ‘မိတ္ေဆ’ြ လုိအပ္ပါသည္။

၃ > စုံစမ္းျခင္းကုိ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ဖုိ႔ မိတ္ေဆြေကာင္း လုိအပ္ပါသည္။

လူ႔ဘ၀မွာ အစဥ္အျမဲလည္း မခ်မ္းသာ။ အစဥ္အျမဲလည္း မဆင္းရဲ။ ေခါက္ရွာငွက္ပ်ံ ေလာကဓံ ဟု ဆုိသည့္အတုိင္း တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ ဆင္းရဲျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္း၊ ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ ဆုံးရႈံးျခင္းသည္ ဘာမွ် အေရးမပါေသာ ကာလတစ္ခုတြင္ လူတစ္ေယာက္သည္ ရပ္တည္ေနရပါသည္။ စုံစမ္းျခင္းကာလ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ စိန္ေခၚျခင္းကုိ ခံရေသာအခ်ိန္ခါမ်ိဳး ရွိတတ္ပါသည္။ မာသာထရီဇာ ဆုိသည့္ ပုဂၢဳိလ္ၾကီးကမူ ဘ၀ဟူသည္ စိန္ေခၚျခင္းပဲဟု ကဗ်ာတစ္္ပုဒ္ ေရးထုတ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ဆင္းရဲျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္း၊ ရႈံးနိမ့္ျခင္း၊ ေအာင္ျမင္ျခင္းကုိ ဂရုမစုိက္ေသာ သူမလုိ လူသားမ်ားအတြက္ေတာ့ မွန္ပါသည္။ ဘ၀ဆုိသည္ စိန္ေခၚျခင္းပါပဲ။ ေျပး၍ရင္ဆုိင္ရမည္သာ။

စုံစမ္းျခင္းကာလကုိ ေအာင္ျမင္စြာ ေက်ာ္လြန္ႏုိင္ဖုိ႔ရာမွာ အေထာက္အမ၊ အကူအညီလုိပါသည္။ သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္ ထင္ရွားေသာ မိတ္ေဆြအတြဲအဖက္အျဖစ္ ရုသႏွင့္ သူမ၏ ေယာကၡမ ေနာမိ ရွိခဲ့ပါသည္။ အုိၾကီးအုိမ၊ ဘ၀ကုိ ရင္ဆုိင္ရန္ ခက္ခဲေသာ စုံစမ္းျခင္းကာလတြင္ ေနာမိအတြက္ ရုသသည္ မိတ္ေဆြေကာင္းျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ( ရု 1: 15-18 )။ ဒါ၀ိတ္ႏွင့္ ေယာနသန္တုိ႔၏ မိတ္ေဆြေကာင္းပီသျခင္း၊ စုံစမ္းျခင္းကာလကုိ အတူတကြရင္ဆုိင္ျခင္း၊ ( 1 ရာ 18:1-4 ၊ 1 ရာ 20:41-42 ) ကုိ နမူနာထား၍ ခြန္အားယူရန္၊ မိတ္ေဆြေကာင္းတုိ႕၏ ေဖးမမႈ တန္ဖုိးကုိသိရွိရန္ လုိအပ္ပါသည္။ တုိင္ပင္ေဖာ္၊ တုိင္ပင္ဖက္၊ တုိးတုိးေဖာ္ဆုိသည့္ အေနအထားသည္ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အထူးသျဖင့္ အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္၍ ဇရာ၏ စိန္ေခၚျခင္းကုိ ႀကဳံရေသာကလမ်ားတြင္ ထင္ရွားစြာ သိျမင္ႏုိ္င္ျပန္ပါသည္။

4 > ေသျခင္းကုိ ရင္ဆုိင္ရဖုိ႔ မိတ္ေဆြ လုိအပ္ပါသည္။

သည္စကားကုိေတာ့ တခ်ိဳ႕က လက္ခံခ်င္မွ လက္ခံပါလိမ့္မည္။ ေသတာပဲ၊ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ေသရမယ့္ ဥစၥာ၊ ဘယ္လုိအေဖာ္လုိမွာလဲဟု ေစာဒကတက္စရာ ရွိပါသည္။

သုိ႔ေသာ္လည္း မေသရဲ၍ ေသရမွာ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ျငင္းဆန္၊ ညည္းတြားသူ အမ်ားအျပား ရွိခဲ့ပါသည္။ တစ္စုံတစ္ဦး၏လက္ကုိ တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ကုိင္ရင္း အသက္ေျပာက္သြားသူမ်ား၊ နာက်င္စြာ ေအာ္ဟစ္၍ အသက္ထြက္ရသူမ်ား၊ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ငုိယုိ၍ ေသဆုံးရသူမ်ားစြား ရွိပါသည္။ တကယ္ေတာ့လည္း ေသျခင္းျမစ္သည္ အလြန္တရာေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ေကာင္းပါသည္။

ဟုိတစ္ဖက္မွာ ဘာျဖစ္မလဲ။ ဘယ္သူမွ မသိႏုိင္ပါ။ မေရာက္ဖူး။ မည္းေမွာင္သလား။ လင္းထိန္သလား။ သည္ျမစ္ကုိျဖတ္သန္းရမွာ အားမငယ္ပဲ မရွိႏုိင္။

သုိ႔ေသာ္လည္း ေသျခင္းျမစ္ကုိ ၿပဳံးရႊင္ရဲ၀ံ့စြာ ျဖတ္ေက်ာ္သြားသူေတြကလည္း ရွိျပန္ေသးသည္။ ဓမၼသီခ်င္းကုိ သီဆုိရင္းျဖတ္သန္းသြားသူေတြ၊ က်မ္းစာကုိရြတ္ရင္္း (အထူးသျဖင့္ ဆာလံ 23 ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့) ဘ၀ကူးသြားသူေတြ အမ်ားအျပား ရွိပါသည္။

ေသမင္းကုိ ဘာျဖစ္လုိ႔ သူတုိ႔ ရင္ဆုိင္ရဲသလဲ။ တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔မွာ အားကုိးစရာ မိတ္ေဆြတစ္ဦး ဟုိတစ္ဖက္မွရွိေနလုိ႔ေပါ့။ စဥ္းစားၾကည့္မိတာ တစ္ခုရွုိပါသည္။ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ရွိစဥ္ ႏုိင္ငံျခားခရီးသြားဖုိ႔ မၾကာခဏရွိေသာ္လည္း မသြားျဖစ္။ နီးကပ္ေသာႏုိင္ငံ (ထုိင္း၊ စကၤာပူ)မွ် ျဖစ္ေစ။ ကၽြန္ေတာ္မသြား၀ံ့။ ဟုိမွာမိတ္ေဆြ တစ္ဦးမွ် မရွိပဲ ကၽြန္ေတာ္ မသြားခ်င္ပါ။ မသြားရဲ။ မျဖစ္မေန သြားရမည္ဆုိရင္ေတာ့ ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ သြားရမယ့္အျဖစ္ပါပဲ။ မၾကာေသးခင္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အလြန္ရင္းႏွီးေသာ ဆရာလတ္ေရရွဲတစ္ေယာက္ အေမရိကန္ျပည္မွာ ရွိေနမွန္း သိရသည္။ ထုိအခါ အေမရိကန္ျပည္ကုိသြားဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ မစုိးရိမ္ေတာ့။ ဟုိေရာက္ရင္ ဆရာလတ္ေရရွဲက ပစ္ထားမွာမဟုတ္ပါဘူး ကူညီမွာပဲ။ ဘာမွ စုိးရိမ္စရာ မရွိဘူးဟု ယုံၾကည္၍ သြားရဲျခင္းပါ။

ထုိနည္းသူစြာပင္ ေသျခင္းျမစ္၏ တစ္ဖက္ကမ္းတြင္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရေသာ (သူတုိ႔၏) မိတ္ေဆြရွိသျဖင့္ သြားသူတုိ႕ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့သြားရဲၾကျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ မိတ္ေဆြ… သင္ေသေသာအခါ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေသျခင္းျမစ္၏ တစ္ဖက္ကမ္းကုိိ သြားဖုိ႔ “အေဖာ္” သုိ႔မဟုတ္ “မိတ္ေဆြေကာင္း” ရွိမွျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

ေနာက္ဆုံး၌ ေလာကတြင္ ေနထုိင္စဥ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေသလြန္လွ်င္ ေသာ္လည္းေကာင္း “မိတ္ေဆြေကာင္း” တစ္ေယာက္ရွိရပါမည္။ သူက မည္သူ ျဖစ္ပါသနည္း။ တမန္ေတာ္ၾကီး ရွင္ေယာဟန္က သူ၏ ခရစ္၀င္က်မ္းတြင္ ေယရူခရစ္ေတာ္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကုိ မွတ္တမ္းတင္ထားသည္မွာ……

“ကုိယ့္အေဆြတုိ႔အဖုိ႔အလုိ႔ငွာ ကုိယ့္အသက္ကုိ စြန္ေသာ ေမတၱာထက္ သာ၍

ျမတ္ေသာ ေမတၱာသည္ အဘယ္သူ၌မွ် မရွိ”

ဤက်မ္းစကားသည္ အၾကြင္းမဲ့မွန္ေသာ စကားျဖစ္ေပသည္။ ေမတၱာသည္ မျမင္ရေသာအရာ၊ ထုထည္၊ ၿဒဗ္၊ အေလးခ်ိန္မရွိသျဖင့္ ပမာဏႏႈိင္းဆရန္ ခက္ခဲလွေပသည္။ သုိ႕ေသာ္လည္း ေယရႈခရစ္ေတာ္က အျမတ္ဆုံးေသာ ေမတၱာ၊ အၾကီးဆုံးေသာ ေမတၱာ၌ရွိအပ္ေသာ “စံ” ကုိေၾကျငာခဲ့ပါသည္။ သူကုိယ္တုိင္သည္လည္း ေမတၱာ၏ ထုထည္ကုိ ေဖၚျပခဲ့ပါသည္။ တစ္ဖန္ ေရွ႕ဆက္၍ ဖတ္လွ်င္ ေယရႈခရစ္က ေၾကျငာခ်က္တစ္ခုကုိ ျပတ္သားစြာ ထုတ္ျပန္ပါသည္။

“သင္တုိ႔သည္ ငါ့ ပညတ္ရွိသမွ်ုတို႔ကုိ က်င့္ေဆာင္လွ်င္ ငါ၏အေဆြျဖစ္ၾက၏။

ယခုမွ စ၍ သင္တုိ႕ကုိ ကၽြန္ဟူ၍မေခၚ….”

……………………………………………….

သင္တုိ႔ကုိ အေဆြဟု ေခၚ၏။ ”

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အား တစ္စုံတစ္ေယာက္က တန္ဖုိးၾကီးလွေသာ ေတာင္းဆုိခ်က္ တစ္ခုကုိ ေတာင္းဆုိလွ်င္ သင့္မွာ ေတာင္းဆုိပုိင္ခြင့္ရွိသလား ဟု ျပန္ေမးမိ ေပလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အား ေယရႈခရစ္ေတာ္က “သင္တုိ႔အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ပါ” ဟု အမိန္႔ေပးႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ဘာေတြလုပ္ခဲ့သလဲဟု ေမးလုိက္သည္ဆုိပါစုိ႔။ သူကခ်က္ခ်င္းပင္ “ငါသည္ သင္တုိ႔အတြက္ အေသခံခဲ့ျပီ”။ မိတ္ေဆြအတြက္ အေသခံႏုိင္ေသာ ေမတၱာထက္ၾကီးေသာ ေမတၱာ ေလာကမွာ ရွိေသးလား ?” ဟု ျပန္ေမးပါလိမ့္မည္။ စင္စစ္ သခင္ေယရႈသည္ မိမိပညတ္ေသာ တရားကို မိမိကုိယ္တုိင္ အရင္ေရွးဦးစြာ လုိက္နာျပီးမွ သူတစ္ပါးကုိ ေပးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ တစ္ဖန္…..သင္တုိ႔ကုိ ကၽြန္ဟုမေခၚ၊ အေဆြဟု ေခၚမည္….ဆုိေသာ စကားကုိၾကားရေသာ (ထုိေခတ္က) လူမ်ားအတြက္ မ်ားစြာအဓိပၸယ္ရွိပါသည္။ ဒူေလာ့ (Doulos) ဟူေသာ စကားလုံး၏အနက္မွာ “ဘုရားသခင္၏ ကၽြန္” ျဖစ္ပါသည္။ ဓမၼေဟာင္းေခတ္ကာလက ဘြဲ႕နာမတစ္ခုျဖစ္၍ ေမာ္ေရွ၊ ေယာရႈ၊ ဒါ၀ိတ္၊ ေပါလု၊ ယာကုပ္ တုိ႔အား ခ်ီးေျမွာက္ေခၚေ၀ၚခဲ့ပါသည္။ ေရွးကပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ကၽြန္အျဖစ္ အေခၚခံရန္ အလြန္ႏွစ္သက္ ဂုဏ္ယူခဲ့ပါသည္။ ေယရႈခရစ္ေတာ္ ၾကြလာေတာ္မူေသာအခါ၌မူ “အေဆြ” ဟုေခၚေ၀ၚပါသည္။ ဘုရားသခင္၏ကၽြန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏မိတ္ေဆြ၊ ထုိစကားႏွစ္ရပ္သည္ အကြဲအျပား၊ အျခားအနားရွိပါသည္။

ဘုရားသခင္၏ မိတ္ေဆြဟူေသာ အယူအဆ ေနာက္ကြယ္၌ သမုိင္းအခ်က္ အလက္မ်ား ရွိပါသည္။ အျဗဟံသည္ ဘုရားသခင္၏ အေဆြခင္ပြန္းျဖစ္သည္။ (ေဟရွာ 41: 8)။ က်မ္းပယ္တစ္ခု ျဖစ္ေသာ Wisdom (က်မ္း 7:27) တြင္ ပညာသည္ လူသားတုိ႕အား ဘုရားသခင္၏ အေဆြခင္ပြန္း ျဖစ္လာေစသည္ဟု ေရးထားသည္။ ဘုရားသခင္၏ မိတ္ေဆြဟူေသာ အယူအဆသည္ ေရွးေခတ္ ေရာမဧကရဇ္ မ်ားႏွင့္ အေရွ႕တုိင္းႏုိင္ငံ ဘုရင္မ်ား၏ ထီးနန္းဓေလ့ထုံးစံမ်ားႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေနဟန္ရွိသည္။ ထုိနန္းေတာ္ၾကီးမ်ားထဲတြင္ ‘ဘုရင့္မိတ္ေဆြၾကီးမ်ား’ဟု ေခၚေသာ အထူး ေရြးခ်ယ္ထားသည့္ လူတန္းစားတစ္ရပ္ရွိသည္။ ထုိသူမ်ားသည္ ဘုရင္က အထူးရုံၾကည္ျမတ္ႏုိးသူမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ အိပ္ေဆာင္ေတာ္အထိ တံခါးမရွိ၊ ဓားမရွိ အခ်ိန္မေရြး ၀င္ေရာက္ေတြ႕ဆုံႏုိင္ခြင့္ရွိၾကသည္။ ျမန္မာဘုရင္မ်ားလက္ထက္က ခန္႔ထားေသာ သက္ေတာ္ရွည္အမတ္မ်ားႏွင့္ တူၾကပါသည္။ စင္စစ္ ဘုရင့္မိတ္ေဆြဟူသည္ ဘုရင္ႏွင့္အထူး ရင္ႏွီးကၽြမ္း၀င္ေသာ ဘုရင္ကုိယ္တုိင္ ယုံၾကည္အားထားေသာ သစၥာရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ သခင္ေယရႈက ကၽြန္ုပ္တုိ႔အား အေဆြဟုလည္းေကာင္း၊ ဘုရားသခင္၏ မိတ္ေဆြဟုလည္းေကာင္း ေခၚဆုိလုိက္ျခင္းသည္ အံ့ႀသတုန္လႈပ္ဖြယ္ရာ အခြင့္အေရးၾကီး တစ္ရပ္ျဖစ္ ပါသည္။ ေက်းကၽြန္မ်ားကဲ့သုိ႔ သခင္၏ ေရႊမ်က္ႏွာေတာ္ကုိ ေစာင့္စားဖူးေမွ်ာ္ရန္ မလုိေတာ့ေခ်။ သခင္ ၏ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္သုိ႕ သြားေရာက္ခြင့္မရွိေသာ ကၽြန္ကဲ့သုိ႔ မဟုတ္။ ဘုရားသခင္အား အခ်ိန္မေရြး ဆက္သြယ္၊ ခ်ဥ္းကပ္ႏုိင္ေသာ အေနအထား၌ ရွိေလျပီ။ ရွင္ဘုရင္ေရွ႕ေမွာက္၌ ခစားေနၾကေသာ ပရိတ္သတ္သည္ ဘုရင္မင္းျမတ္က ေမာ္ဖူးေစဟု အမိန္႔ေတာ္ရွိမွ ေမာ္ဖူးရသည္။ မိမိအလုိအေလွ်ာက္ ရွင္ဘုရင္မ်က္ႏွာကုိ ေမာ္ၾကည့္မိပါက အျပစ္ဒဏ္ခံရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကား ဘုရားသခင္၏ မိတ္ေဆြ ျဖစ္ခြင့္ရျပီဆုိ၍ တုိက္ရုိက္ ခ်ဥ္းကပ္၊ ဆုံေတြ႕ႏုိင္ေပျပီ။ အဆီးအတားမဲ့စြာ ကၽြမ္း၀င္ခြင့္ ရွိသျဖင့္….

(1)မိမိ၌ ဆင္းရဲဒုကၡရွိလွ်င္ ေျပာျပႏုိင္ျပီ။

(2)မိမိ၌ ခ်မ္းသာသူခရွိလွ်င္ ေ၀မွ်ႏုိင္ခြင့္ရွိၿပီ။

(3)စုံစမ္းျခင္းကုိ ရင္ဆုိင္ဖုိ႔ရန္ အားကိုးတစ္ခု ရေလၿပီ။

(4)ေသျခင္းျမစ္ကုိ ရဲ၀ံ့စြာ ျဖတ္ကူးႏုိင္ဖုိ႔ အေဖၚမြန္ကုိရထားပါၿပီ။

နိဂုံး

မစၥတာဂ်ိဳးဇက္၊ စကရီ၀င္ (1820-1886) ေရးသား၍ ျမန္မာဘာသာသုိ႔ ဆရာအေဆာင္း ဘာသာျပန္ေသာ ဓမၼသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ရွိပါသည္။ What a friend we have in Jesus (မိတ္ေဆြေယရႈ က်ဴး၊ 196) ျဖစ္ပါသည္။

သီခ်င္းပါ စကားလုံးမ်ားကုိ နားေထာင္ၾကည့္ပါ။

“ငါတုိ႔ျပစ္ႏွင့္ ၀မ္းနည္းျခင္းမ်ား၊

ခံရန္ မိတ္ေဆြ ေယရႈရွိ။

ဆုေတာင္းျခင္းျဖင့္ ထံေတာ္ခ်ဥ္းကပ္၊

ခြင့္သည္ အံ့ဖြယ္ျဖစ္ေပ၏။”

ေတးျပဳသူ ဂ်ိဳးဇက္၊ စကရီ၀င္သည္ သူ လက္ထပ္မည့္ေန႔မတုိင္ခင္ညမွာ သူ၏ ခ်စ္လွစြာေသာ သတုိ႔သမီးကေလး ေရနစ္ေသဆုံးခဲ့သည္။ သူသည္အလြန္အမင္း ေၾကကြဲ၍ ထုိစုံစမ္းျခင္း၊ ၀မ္းနည္းျခင္းကုိ(သခင္ေယရႈ) ႏွင့္ ျဖတ္သန္းခဲ့ပါသည္။ သူ႕ဘ၏ေႏွာင္းပုိင္းမွာ အမႈေတာ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ ကုန္လြန္ေစခဲ့ပါသည္။ သူ႔တြင္အားကုိးစရာ မိတ္ေဆြရွိ၍ စုံစမ္းျခင္းကုိ ခံႏုိင္ေသာ္လည္း ယူက်ဳံးမရျဖစ္ေနေသာ သူ႔မိခင္အတြက္ ဤသီခ်င္းကုိ သူ ေရးခဲ့ပါသည္။

“ငါတုိ႔တြင္ စုံစမ္းေႏွာက္ယွက္ျခင္း၊

ဆင္းရဲဒုကၡရွိသလား။

ဘယ္ခါမွ် စိတ္မပ်က္ေစရာ၊

ဆုေတာင္းလွ်က္ ထံေတာ္ခ်ဥ္းပါ…..”

ယခုအခါ ယုံၾကည္သူတုိ႔ အျမတ္တႏုိး ခြန္အားယူ၍ သီဆုိၾကေသာ ဤသီခ်င္းကုိ သူ႔မိခင္အတြက္ ေရးခဲ့ျပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြားၾကာ၍ သူ ေသဆုံးခါနီး အခ်ိန္တြင္ သူ႔ မိတ္ေဆြတစ္ဦး က ေတြ႕၍ သုံးစြဲရာမွ ဤသီခ်င္းကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သီဆုိခြင့္ရခဲ့ၾကပါသည္။ လူေပါင္းမ်ားစြာသည္ ဤသီခ်င္းအားျဖင့္ ေျပာင္းလဲခဲ့ပါသည္။

ပင္ပန္းလွစြာ ၀န္ထုပ္ေလး၍၊

အားနည္းလွ်က္ ရွိၾကသလား။

“ကယ္တင္ရွင္ မွီခုိရာျဖစ္ေပ၊

ဆုေတာင္းလွ်က္ ထံေတာ္ခ်ဥ္းပါ။

မိတ္ေဆြမ်ား ရြံ႕ရွာစြန္႔ပစ္လွ်င္၊

ဆုေတာင္းလွ်က္ ထံေတာ္ခ်ဥ္းပါ။

လက္ေတာ္ျဖင့္ ကြယ္ကာေစာင္မမည္။

ထုိမွာ ႏွစ္သိမ့္ရာကုိ ရွာ….”

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ မိတ္ေဆြေယရႈအနားမွာ အမွန္တကယ္ ရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ ဆင္းရဲဒုကၡ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ ခ်မ္းသာသုကၡ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ စုံစမ္းျခင္း၊ စိန္ေခၚျခင္း၊ ခံရမႈ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ ေနျခင္း၊ ထုိင္းျခင္း၊ ရွင္သန္ျခင္း၊ ေသဆုံးျခင္း….စသည့္ ခပ္သိမ္းေသာအမႈမွာ ပါ၀င္ေရာယွက္ဖုိ႔ သူ႕ဆႏၱ ရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘာျဖစ္လုိ႔ သူ႕လုိ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကုိ အားမကုိး၊ လက္မတြဲ၊ မပူးေပါင္းပဲ ေနႏုိင္ပါမလဲ။ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ရမည့္အခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ပါသည္။ တကယ္ေတာ့ ယုံၾကည္သူအားလုံးသည္ ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ “မိတ္ေဆြ”မ်ား ျဖစ္ရပါသည္။ ျဖစ္သင့္ပါသည္။ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ “မိတ္ေဆြ” ဟု ေခၚေသာ သူ႕ထံသုိ႔ တုိး၀င္ခ်ဥ္းကပ္၍ ခပ္သိမ္းေသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ အမႈကုိ သူ႕ထံ အပ္ၾကပါစုိ႕။

ဆုိး၏ ခြန္အားကုိျဖည့္စြမ္းေသာတရားေဟာခ်က္မ်ားစာအုပ္မွ