ေဒးဗစ္လား
ေလာကတြင္အသက္ရွင္ေနထိုင္သူမ်ားတို႔သည္ မိမိတို႔သိရိွနားလည္ထားေသာ အမွန္တရားေပၚတြင္ ရပ္တည္ လုပ္ေဆာင္တတ္ပါသည္။ နားလည္ရခက္ေသာ၊ နက္နဲေသာအမႈ႔ကိစၥတြက္ အမွန္တရားကို ရွာေဖြတတ္သည္ မွာလူသားမ်ား၏ဓေလ့တခုျဖစ္ေနပါသည္။ တခ်ိဳ႕မွာ အမွန္တရားေပၚတြင္ခိုင္ၿမဲစြာ အုတ္ျမစ္ခ်လွ်က္ ရပ္တည္ တတ္ေၾကာင္းေတြ႔ရပါသည္။ အမွန္တရားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ စကားပံုတခ်ိဳ႔ကို ေဖၚျပလိုပါသည္။
“ သင္ေကာင္းလွ်င္က်ႏုပ္မဆိုးပါ” “ဗူးေပၚဖရံုမဆင့္”
အမွန္တရားေပၚတြင္ရပ္တည္ေနေသာ္လည္း ဆံုးရႈံးတတ္ေသာ လူ႕ဘ၀ကို တခါတေလ နားမလည္တတ္ျဖစ္ ေလ့ရိွပါသည္။ အေၾကာင္းတခုမွာ လူသားမ်ားသိရိွနားလည္ထားေသာ အမွန္တရားမ်ားသည္ အစဥ္ေျပာင္း လဲတတ္ေသာသေဘာရိွ၏။ ဥပမာတခ်ိဳ႔အေနျဖင့္ တခ်ိန္က လူသားမ်ား၏အမွန္တရားတခုမွာ- “ကမာၻေျမႀကီး သည္အျပားျဖစ္၏” “ ေရွးဦးသူနာျပဳစုနည္း (First Aid) မွေျမြကိုက္လွ်င္ျပဳစုနည္း” “ေခတ္အဆက္ဆက္မွ စစ္ပညာရွင္/စစ္သူႀကီးမ်ား၏ စစ္ေအာင္ႏိုင္ျခင္း၏သီအိုရီမ်ား” စသည္ျဖင့္သိပၸံပညာမ်ားတြင္ပင္ အမွန္တရား မ်ားေျပာင္းလဲေန၏။ ဥပမာတခုအေနျဖင့္ “အရာ၀ထၳဳမ်ားကိုအသးငယ္ဆံုးခြဲစိတ္လွ်င္ အက္တမ္ Atom အဆင့္ ကိုရရိွ၏။ ၄င္းအက္တမ္သည္ အငယ္ဆံုးျဖစ္ၿပီး ထပ္မံခြဲစိတ္၍မရ” သို႔ေသာ္ယခုေခတ္တြင္ အက္တမ္ကိုထပ္မံ ခြဲစိတ္ေသာ္ ႏ်ဴးကလီးယပ္ Nucleus ကိုရသျဖင့္ အရင္လက္ခံထားေသာအမွန္တရားတခုသည္ေျပာင္းလဲသြား ၏။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ အိမ္မႈ႔ကိစၥျဖင့္အိမ္ထဲတြင္သာ ရိွေနရမည္ဆိုေသာ ရိုးရာဓေလ့လည္းေျပာင္းလဲခဲ့ပါၿပီ။
အမွန္တရားေပၚတြင္ ရပ္တည္ေနေသာ္လည္း ဆံုးရံႈးတတ္ေသာလူ႔ဘ၀၏ အဓိကအေၾကာင္းအရင္းတခုမွာ အမွန္တရားႏွင့္သမၼာတရားကို ခြဲျခားမနားလည္တတ္ျခင္းေပ။ သမၼာတရားကို သမၼာက်မ္းစာတြင္သာ ေလ့လာ နားလည္ႏိုင္ေသာ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ျဖစ္၏။ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္ ၏အလိုေတာ္ျဖစ္၏။
ထာဝရဘုရား၏ ႏႈတ္ကပတ္တရားမူကား ကာလအစဥ္အၿမဲတည္၏။ ၁ေပ ၁း၂၅
ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီး မတည္ေသာ္လည္း ငါ့စကားတည္လိမ့္မည္။ လုကာ၂၁း၃၃
တရားသူႀကီးမွတ္စာ အခန္းႀကီး ၁၉ ႏွင့္ ၂၀ ကိုေလ့လာၾကပါစို႔။
ေလ၀ိအမ်ိဳးသားသည္ မိမိမယား၊ ငယ္သားျဖင့္ခရီးသြားရာမွမိုးခ်ဳပ္သျဖင့္လမ္းတြင္တည္းခိုစရာေနရာ ရွာေသာ္၊ တပါးအမ်ိဳးသားမ်ားေနေသာေဒသတြင္မတည္းဘဲ ဣသေရလအႏြယ္၀င္ ဗိယၤာမိန္အမ်ိဳးမ်ားေန ေသာေဒသ ဂိဗာၿမိဳ႕တြင္တည္းခိုရန္ေရာက္ရိွလာပါသည္။ ထို႔ေနာက္ဂိဗာၿမိဳ႔သား လယ္လုပ္သူတဦးက ဧည့္ခံ သျဖင့္ သူ႔ဆီမွာတည္းခိုပါသည္။ ထိုအိမ္မွာတည္းခိုစဥ္-
ထိုသို႔ေပ်ာ္ေမြ႔လ်က္ေနၾကေသာအခါ၊ ထိုၿမိဳ႔သား အဓမၼလူအခ်ိဳ႔တို႔သည္ အိမ္ကိုဝိုင္း၍ တံခါးကိုရိုက္ၾက၏။ အိမ္ရွင္လူအိုကိုလည္းေခၚ၍၊ သင့္အိမ္သို႔သင္ေသာ ေယာက္်ားႏွင့္ ငါတို႔သည္ဆက္ဆံလို သည္ျဖစ္၍၊ ထုတ္ခဲ့ေလာ့ ဟုဆုိၾက၏။
၂၃ အိမ္ရွင္သည္လည္းထြက္၍၊ ညီအစ္ကိုတို႔၊ ဆိုးေသာအမႈကိုမျပဳပါႏွင့္။ ဤသူသည္ အကြၽႏ္ုပ္အိမ္၌ တည္းခိုေသာသူျဖစ္၍ အဓမၼမျပဳၾကပါႏွင့္။
၂၄ အကြၽႏ္ုပ္၌ သမီးကညာရွိပါ၏။ သူ၏မယားငယ္လည္းရွိပါ၏။ သူတို႔ကို ထုတ္၍ ေပးပါမည္။ သူတို႔ကိုခ်ဳပ္ထားၾကပါ။ အလိုရွိသည္အတိုင္းျပဳၾကပါ။ ဤေယာက္်ား၌ ဤမွ်ေလာက္ဆိုးေသာ အမႈကိုမျပဳပါႏွင့္ဟု ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း၊
၂၅ သူတို႔သည္ နားမေထာင္ေသာေၾကာင့္၊ ေလဝိသည္ မိမိမယားငယ္ကို ထုတ္၍အပ္သျဖင့္၊ သူတို႔သည္ တညဥ့္လံုးအဓမၼျပဳ၍ နံနက္တိုင္ေအာင္ ရႈတ္ခ်ၿပီးမွ အာရုဏ္တက္မွလႊတ္လိုက္ ၾက၏။
၂၆ အာရုဏ္တက္ေသာအခါ၊ မိန္းမသည္လာ၍ မိမိသခင္ေနရာ အိမ္တံခါးေရွ႔မွာ မိုဃ္းလင္းသည္တိုင္ေအာင္ လဲေန၏။
၂၇ နံနက္အခ်ိန္ေရာက္မွ သူ၏သခင္သည္ထ၍ အိမ္တံခါးကိုဖြင့္သျဖင့္၊ ခရီးသြားအံ့ေသာငွါ ထြက္ေသာ အခါ၊ မယားငယ္သည္ အိမ္တံခါးေရွ႔မွာလဲ၍ တံခါးခံုကိုလက္တင္လ်က္ရွိသည္ကိုျမင္ေသာ္၊
၂၈ ထေလာ့။ သြားၾကကုန္အံ့ ဟု ဆိုေသာ္လည္း သူသည္ျပန္မေျပာဘဲေန၏။ ထိုအခါ ေယာက္်ားသည္ သူ႔ကိုျမည္းေပၚမွာတင္သျဖင့္ မိမိေနရာသို႔ သြားေလ၏။
၂၉ မိမိအိမ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ထားကိုယူ၍ မယားငယ္အေကာင္ကို အရိုးႏွင့္တကြ ဆယ္ႏွစ္ပိုင္းပိုင္း၍ ဣသေရလျပည္တေရွာက္လံုးသို႔ ေပးလိုက္ေလ၏။
၃၀ သိျမင္ေသာသူအေပါင္းတို႔က၊ ဣသေရလအမ်ိဳးသားတို႔သည္ အဲဂုတၱဳျပည္က ထြက္ေသာေန႔မွစ၍ ယေန႔တိုင္ေအာင္ ဤကဲ့သို႔ေသာအမႈကို အဘယ္သူမွ်မျပဳ၊ တခါမွ်မျဖစ္စဘူး။ ဆင္ျခင္၍ တိုင္ပင္စီရင္ၾကေလာ့ဟု ေျပာဆိုၾက၏။ တရားသူႀကီးမွတ္စာ ၁၉း ၂၂-၃၀
ညီအကိုျခင္းတြင္ဆိုးညစ္ေသာအမႈကိုျပဳသည့္တြက္ ဣသေရလလူမ်ိဳးတို႕သည္ တိုင္ပင္စည္းေ၀းၿပီး၄င္းဂိဗာၿမိဳ႔ တြင္ေနေသာ ဗိယၤာမိန္အမ်ိဳးအားစီရင္ဆံုးမရန္လူစုကာ စစ္တိုက္ရန္ျဖစ္လာပါေတာ့သည္။ (အခန္းႀကီး၂၀)
ဣသေရလအမ်ိဳးသားတို႔သည္၊ ဗယၤာမိန္ခရိုင္တေရွာက္လံုးသို႔ ေစလႊတ္၍၊ သင္တို႔တြင္ျပဳေသာ ဤအဓမၼအမႈကား အဘယ္သို႔နည္း။
၁၃ ယခုမွာ ဂိဗာၿမိဳ႔၌ရွိေသာ ထိုအဓမၼလူတို႔ကို ငါတို႔ယူ၍သတ္သျဖင့္ ဣသေရလ အမ်ိဳးထဲက ဒုစရိုက္အျပစ္ကို ပယ္ရွားမည္အေၾကာင္း ထိုလူတို႔ကို အပ္ၾကပါ၏ဟု မွာလိုက္၏။ သို႔ရာတြင္ ဗယၤာမိန္သားတို႔သည္၊ ညီအစ္ကို ဣသေရလအမ်ိဳးသားတို႔စကားကို နားမေထာင္ဘဲ၊ ၁၄ ထိုအမ်ိဳးသားတို႔သည္ စစ္တိုက္ျခင္းငွါ၊ အၿမိဳ႔ၿမိဳ႔အရြာရြာကထြက္၍ ဂိဗာၿမိဳ႔၌စည္းေဝးၾက၏။ တရားသူႀကီးမွတ္စာ ၂၀း၁၂-၁၄
ဗိယၤာမိန္အမ်ိဳးသည္ စစ္တိုက္ရာတြင္ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားျဖစ္ၿပီး ဆိုးညစ္ေသာမတရားမႈကိုျပဳသူမ်ားအား မအပ္ ႏွံဘဲစစ္အင္အားသံုးခုခံရန္ လူ၂၆၀၀၀ ေက်ာ္စုစည္းလာ၏။ တဖက္တြင္ ဣသေရလလူမ်ိဳး ေလးသိန္းခန္႔ျဖင့္ တိုက္ရန္ျပင္ဆင္လာ၏။
ထို႔ေနာက္ ဗိယၤာမိန္ကိုတိုက္ရန္ မည္သည့္အမ်ိဳးသည္ ေရွ႕ဆံုးကသြားရမည္ကို ဘုရားသခင္အားေမးပါသ သည္။
ဗယၤာမိန္အမ်ိဳးသားမွတပါး ထားလက္နက္စြဲကိုင္၍ စစ္သူႀကီးျဖစ္ေသာ ဣသေရလအမ်ိဳးသားအေရအတြက္ ကား ေလးသိန္းတည္း။
၁၈ ဣသေရလအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္သို႔ ထ၍သြားၿပီးလွ်င္၊ အကြၽႏ္ုပ္တို႔တြင္ အဘယ္သူသည္ ဗယၤာမိန္အမ်ိဳးကို အဦးခ်ီသြားရပါမည္နည္းဟု ဘုရားသခင္ထံေတာ္၌ ေမးေလွ်ာက္ၾကေသာ္၊ ထာဝရဘုရားက၊ ယုဒသည္ အဦးခ်ီသြားရမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ တရားသူႀကီးမွတ္စာ ၂၀း၁၇-၁၈
ေနာက္ေန႔တြင္ ဣသေရလလူမ်ိဳး တို႔စစ္တိုက္ရာ လူတေသာင္းႏွစ္ေထာင္ ေသၿပီးရႈံးေလ၏။
သို႔ရာတြင္ ဣသေရလအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ရဲရင့္ေသာစိတ္ကိုယူ၍ ပဌမေန႔တြင္ စစ္ခင္းက်င္းေသာအရပ္၌ တဖန္ခင္းက်င္းၾက၏။
၂၃ ထာဝရဘုရားထံေတာ္သို႔ သြား၍ ညဦးယံတိုင္ေအာင္ ငိုေၾကြးလ်က္၊ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ညီ ဗယၤာမိန္အမ်ိဳးသားတို႔ကိုတဖန္ စစ္တိုက္ရပါမည္ ေလာဟု ထာဝရဘုရားအား ေမးေလွ်ာက္ေသာ္၊ ထာဝရဘုရားက ခ်ီသြားၾကေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
၂၄ ဒုတိယေန႔တြင္ ဣသေရလအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ဗယၤာမိန္ အမ်ိဳးတို႔အနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကေသာအခါ၊
၂၅ ဗယၤာမိန္အမိ်ဳးသားတို႔သည္ ဂိဗာၿမိဳ႔ထဲကထြက္ၿပီးလွ်င္၊ ထားလက္နက္ စြဲကိုင္ေသာ ဣသေရလလူ တေသာင္းရွစ္ေထာင္တို႔ကို ေျမေပၚမွလွဲ၍သတ္ၾက၏။ တရားသူႀကီးမွတ္စာ ၂၀း၂၂-၂၅
ဘုရားသခင္ထံေတာ္တြင္ေမးျမန္းၿပီးမွစစ္တိုက္ေသာ္လည္း ဣသေရလလူမ်ိဳး လူေသာင္းႏွင့္ခ်ီေသၿပီး ႏွစ္ရက္ ဆက္တိုက္ရႈံး၏။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ စဥ္းစားေလ့လာၾကပါစို႕။
ထိုအခါ ဣသေရလအမ်ိဳးသားအေပါင္းတို႔သည္ ဘုရားသခင္အိမ္ေတာ္သို႔ သြား၍ငိုေၾကြးလ်က္၊ ထာဝရဘုရားထံေတာ္၌ ဝပ္လ်က္၊ တေန႔လံုး ညဦးတိုင္ေအာင္ အစာကိုေရွာင္၍ ထာဝရဘုရားအား မီးရႈိ႔ရာယဇ္၊ မိႆဟာယယဇ္တို႔ကို ပူေဇာ္ၾက၏။
၂၇ ထိုကာလ၌ ဘုရားသခင္၏ ပဋိိညာဥ္ေသတၱာေတာ္ပါလ်က္၊ အာရုန္၏သား ျဖစ္ေသာ ဧလာဇာ၏သား ဖိနဟတ္သည္၊ ေသတၱာေတာ္ေရွ႔မွာ အမႈေစာင့္သည္ျဖစ္၍၊
၂၈ ဣသေရလအမ်ိဳးသား တို႔က၊ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ညီ ဗယၤာမိန္အမ်ိဳးသားတို႔ကို တဖန္သြား၍တိုက္ရပါမည္ေလာ၊ မသြားဘဲေနရပါမည္ေလာဟု ထာဝရဘုရားအား ေမးေလွ်ာက္ေသာ္၊ ထာဝရဘုရားက သြားၾကေလာ့။ နက္ျဖန္ေန႔တြင္ သူတို႔ကိုသင္တို႔လက္၌ ငါအပ္မည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ တရားသူႀကီးမွတ္စာ ၂၀း ၂၆-၂၈
ေနာက္ေန႔တတိယေန႔တြင္စစ္တိုက္ေသာ္ ဣသေရလလူမ်ိဳးမ်ား စစ္ႏိုင္ေလ၏။ ပထမႏွစ္ရက္တြင္လူ သံုး ေသာင္း ေသၿပီးအဘယ္ေၾကာင့္စစ္ရႈံးရျခင္းကိုနားလည္ရန္ ေရာမ ၁၂း၁၇-၁၉ တြင္ေဖၚျပထားေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ကိုေလ့လာၾကပါစို႔။
အဘယ္သူကိုမွ် ရန္တံု႔မမူ ၾကႏွင့္။ လူအေပါင္းတို႔ေရွ႔မွာ တင့္တယ္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အက်င့္ကို ႀကံစည္ၾကေလာ့။
၁၈ သင္တို႔သည္ တတ္ႏိုင္သမွ်အတိုင္း လူအေပါင္းတို႔ႏွင့္ အသင့္အတင့္ေနၾကေလာ့။
၁၉ ခ်စ္သူတို႔၊ သူတပါး သည္ သင္တို႔ကို ျပစ္မွားလွ်င္၊ ကိုယ္တိုင္အျပစ္ျပန္၍ မတံု႔ၾကႏွင့္။ အမ်က္ေတာ္ကို အခြင့္ေပး ၾကေလာ့။ က်မ္းစာလာ သည္ကား၊ ငါသည္ အျပစ္တရားကို စီရင္ပိုင္၏။ အျပစ္ႏွင့္အေလ်ာက္ ငါဆပ္ေပးမည္ဟု ထာဝရဘုရား မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ေရာမ ၁၂း၁၇-၁၉
ဆိုးညစ္ေသာအဓမၼမႈတြက္ ဣသေရလလူမ်ိဳးတို႔သည္ ထာ၀ရဘုရားအားအရင္မတိုင္ပင္။ လူသာမ်ား၏ “အမွန္တရား” တိုင္းစုေ၀းၿပီးစစ္တိုက္ရန္အရင္ဆံုးျဖတ္၏။ ဆံုးျဖတ္ၿပီးမွ ဘုရားသခင္ထံေတာ္မွာ ဘယ္သူ အရင္စစ္ခ်ီရမည္ကိုေမး၏။ ျဖစ္သင့္သည္မွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ခင္ ဘုရားသခင္ထံေတာ္မွာ အမႈကို အပ္ႏွံၿပီး အရင္ေမးေလွ်ာက္ သင့္ပါသည္။ ဤသမၼာက်မ္းစာေဖၚျပခ်က္မွ သင္ခန္းစာႏွစ္ခုကို ရယူႏိုင္ပါသည္။ ပထမသင္ခန္းစာမွာ မိမိတြင္ ရိွေသာအမႈ၊ အခက္အခဲျပသာနာမ်ားကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ခင္ ဘုရားသခင္ ၏အလိုေတာ္ကိုအရင္ေမးေလွ်ာက္ သင့္ပါသည္။ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္တိုင္းေဆာင္ရြက္လွ်င္ ဘယ္ ေတာ့မွမမွားတတ္ပါ။
ဒုတိယသင္ခန္းစာမွာ သူတပါး သည္ သင္တို႔ကို ျပစ္မွားလွ်င္၊ ကိုယ္တိုင္အျပစ္ျပန္၍ မတံု႔ၾကႏွင့္ ဆိုေသာက်မ္း စကားကိုသတိခ်ပ္သင့္ပါသည္။ ရန္ကိုရန္ခ်င္းတံု႔ျပန္လွ်င္ ရန္မီးဘယ္ေတာ့မွမၿငိမ္းပါ။ ဘုရားသခင္ကိုစီရင္ခြင့္ ေပးျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါသည္။
အာျဗဟံသား ဣဇာက္လက္ထက္ အစာေရစာေခါင္းပါးသျဖင့္ ဘုရားသခင္ေဖၚျပေသာ ဖိလိတၱိမင္းႀကီးအဘိမ လက္ေနရာေဂရာၿမိဳ႕သို႔သြားေန၏။ ဘုရားသခင္ေကာင္းႀကီးေပးသျဖင့္ ဣဇာက္သည္ ထိုျပည္တြင္ႀကီးပြါးသျဖင့္ စည္းစိမ္မ်ားတိုးပြါးလွ်က္ရိွပါသည္။ ကမာၻဦးက်မ္း ၂၆း၁၂-၁၄
ဣဇာက္ႀကီးပြါးတာကို ဖိလိတၱိလူမ်ားသည္မနာလိုသျဖင့္ ဣဇာက္ပိုင္ေရတြင္းမ်ားကို ေျမဖို႔ၿပီးဖ်က္ဆီးၾကပါ သည္။ ဒိျပင္ အဘိမလက္မင္းႀကီးက ဣဇာက္ကိုေမာင္းထုတ္လိုက္သျဖင့္ ေဂရာခ်ိဳင့္ တြင္တဲ ေဆာက္၍ေျပာင္းေန ပါသည္။ ဣဇာက္၏ကြ်န္မ်ားသည္ ေဂရာ တြင္ေရတြင္းတူးသျဖင့္ စမ္းေရတြင္းကိုရေသာ္ ေဂရာလူမ်ိဳးႏြား ေက်ာင္းသားမ်ားလာေရာက္လုယက္ပါသည္။ အျခားေနရာတြင္ ေရတြင္းကိုထပ္တူးေသာ္ ရရိွေသာ ေရတြင္း သစ္ကို လာလုျပန္၏။ ထို႔ေနာက္အျခားေနရာတြင္ေျပာင္း၍တူးျပန္ေသာ္ေရေတြ႔ျပန္၏။ ဒီတခါတတြင္မူ ဘယ္သူ မွလာမလုေတာ့သျဖင့္၄င္းေရတြင္းကို ရေဟာဘုတ္ ဟုမွည့္ေလ၏။ ဘုရားသခင္သည္ ဣဇာက္ ဖက္မွာရပ္ တည္ေသာ္လည္း ဣဇာက္သည္ၾကမ္းတမ္းေသာသေဘာထားမရိွသလို ရန္ကိုရန္ျဖင့္မတံု႔ျပန္သျဖင့္ ဘုရားသ ခင္၏ေကာင္းႀကီးမ်ားကို တိုးၿပီးရရိွပါေတာ့သည္။ ဒိျပင္ ဣဇာက္ကို ေမာင္းထုတ္ခဲ့ေသာ အဘိမလပ္မင္းႀကီးႏွင့္ သူ၏မိတ္ေဆြစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၏ ေလးစားျခင္းကို ထပ္မံရရိွျပန္သည္။
ထုိအခါ အဘိမလက္မင္းသည္၊ အေဆြေတာ္အဟုဇတ္ႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မင္းဖိေကာလ တို႔ကိုေခၚ၍၊ ေဂရာၿမိဳ႔ မွ ဣဇာက္ရွိရာသို႔သြား၏။
၂၇ ဣဇာက္ကလည္း၊ သင္တို႔သည္ ငါ့ကိုျမင္ပ်င္း၍ ႏွင္ထုတ္ၿပီးမွ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ လာၾကသနည္းဟု ေမးလွ်င္၊
၂၈ ထုိသူတို႔က၊ ထာဝရဘုရားသည္ သင့္ဘက္မွာရွိေတာ္ မူေၾကာင္းကုိ၊ ငါတို႔အမွန္သိျမင္ သည္ျဖစ္၍၊
၂၉ ငါတို႔သည္ သင့္ကိုမထိမခုိက္၊ ေက်းဇူးကုိသာျပဳ၍၊ ၿငိမ္ဝပ္စြာလႊတ္လုိက္သည္နည္းတူ၊ သင္သည္ ငါတို႔ကုိအျပစ္မျပဳရဟု၊ ငါတို႔တဘက္၊ သင့္တဘက္၊ ႏွစ္ဘက္သားတို႔သည္၊ သစၥာဂတိထား၍ မိႆဟာယဖဲြ႔ၾကစို႔။ သင္သည္ ထာဝရဘုရားေကာင္းႀကီးေပး ေတာ္မူေသာသူျဖစ္ပါ၏ဟုဆိုၾကေလေသာ္၊ ကမာၻဦးက်မ္း ၂၆း ၂၆-၂၉
အေယာက္စီတိုင္းဇာတိပကတိသေဘာကိုဦးစားမေပးဘဲဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကိုသိရိွလိုက္ေရွာက္ႏိုင္ပါေစ
မွတ္ခ်က္၊ ၊ ကေနဒါမွဆရာေဒးဗစ္လား၏ Bible Study ကိုျပန္လည္ေ၀ဌျခင္းျဖစ္ပါသည္။
